Ged. Opdracht van Maria in de tempel
Schriftlezingen: Jes. 61, 1-2a 10-11 & Luc. 5, 1-11

De meesten van ons, zo veronderstel ik, maar misschien wel allemaal, hebben vanaf onze vroege jeugd zusters gekend. Misschien waren dat Zusters Franciscanessen van Denekamp of anders van een andere congregatie of orde. Die zusters uit onze jeugd waren veelal actief op school of in de zorg. Misschien dat zij bij u iets wakker hebben gemaakt, het verlangen om zelf ook zuster te worden, om zo je leven ten diepste aan God toe te wijden, zoals de heilige Maagd Maria dat vanaf haar vroege kinderjaren heeft gedaan, indachtig ook haar opdracht in de tempel, die wij als katholieken vandaag ook vieren in verbondenheid met onze Oosterse medechristen. Ja, wellicht dat een bepaalde zuster of meerdere zusters bij u iets in gang heeft gezet, waardoor u, Zusters Franciscanessen, vandaag uw 150-jarig jubileum kunt vieren.

Zusters zijn ook in een groot deel van mijn leven aanwezig geweest of zijn dat. Dat begon voor mij op de kleuterschool in Diemen, onder de rook van Amsterdam. Drie jaar maar liefst heb ik in de kleuterklas gezeten bij Zr. Johanna, een Dochter van Liefde. Voor mij als kleuter was het heel indrukwekkend: haar lange habijt met kap. Apetrots was ik, toen ik een keer na schooltijd naar mijn huis mocht lopen aan haar hand omdat ze haar leerlingen ook thuis bezocht. Zo mooi vond ik dat, aan de hand van zuster Johanna, dat ik - zonder het haar te vertellen - eerst omweg heb gemaakt. Het kon mij niet lang genoeg duren, die wandeling met de zuster. Eenmaal bij mij thuis kwam kreeg ze het door dat het een stuk korter had gekund, en ook mijn moeder, die al enige tijd met de thee klaar zat … Maar, volgens mij had Zr. Johanna er wel schik van.

Met haar gingen we als klas ook één keer per week de brandtrap aan de buitenzijde van het schoolgebouw op en af. Onze klas was immers op de eerste verdieping. Dat gaf al jong het gevoel: bij de zuster zijn we veilig. Dat zijn vormende ervaringen in je kinderjaren.

Ook later heb ik zusters leren kennen, vooral in ons aartsbisdom Utrecht natuurlijk – dat kan niet anders! - de Zusters Franciscanessen van Denekamp. Hier wil ik graag noemen Zr. Aquino, uw voorgangster als overste, Zr. Inge. Zij heeft veel gedaan voor onze priesteropleiding in Utrecht, het Ariënskonvikt, en voor priesters, met name uit het buitenland. Hier wil ik graag noemen Zr. Lebuinus die heel wat jaren zorg heeft gedragen voor de keuken en de huishouding van het Ariënskonvikt en de priesterstudenten hielden van haar. Zij heeft zeker ook bijgedragen aan de vorming van toekomstige priesters. Ook denk ik aan Zr. Mauricio die in Lemelerveld zorgde voor de Poolse priester Franik, Zr. Felicita die in Dedemsvaart zorgde voor pastoor Skiba, ook afkomstig uit Polen, en Zr. Anstrudis die voor pastoor Schrijver zorgde, het laatst in Hoonhorst, en zij hebben ook veel gegeven aan pastorale zorg in de parochies waarvoor deze priesters benoemd waren. Zo zijn er nog meer zusters te noemen. En niet te vergeten al die keren dat we vanuit ons bisdom met onze priesters, diakens en pastoraal werk(st)ers hier zijn geweest – en nog steeds komen, heel graag zelfs! – voor retraites en toerusting. En dat niet alleen omdat de maaltijden zo heerlijk zijn! Wij zeggen dan wel eens tegen elkaar: ’t Is maar goed dat deze dagen hier niet langer duren, anders gaat het niet goed met het buikje …

Vandaag vieren wij in grote dankbaarheid uw 150-jarig jubileum, dierbare Zusters. Dank allereest en bovenal aan God die u en uw voorgangers in de congregatie geroepen heeft, met name ook uw stichteres Moeder Anselma, en de andere Zusters die uit Thuine naar hier uitgeweken zijn. Wij noemen met eerbied hun namen: Zr. Leonarda, Zr. Juliana en Zr. Felicitas. God heeft veel zegen gegeven door uw congregatie, Zijn zegen aan ontelbaar velen, hier in Denekamp, in Twente, in ons Aartsbisdom Utrecht en daarbuiten, tot ver in Tanzania en in Indonesië aan toe. En wat zijn wij daar dankbaar voor, zeker ook voor de komst en toewijding van de Zusters die vanaf het jaar 2000 vanuit Indonesië naar hier gekomen zijn! Zij hebben al veel betekend, waaronder voor vormelingen die hier dankzij hen kennis hebben gemaakt met de H. Franciscus en met wie zij gezongen en gedanst hebben. Als bisschoppen horen we dat die dag hier bij de Indonesische Zusters voor deze kinderen zoveel indruk maakt.

Alles, wat hier in de afgelopen 150 jaar gegeven is aan God, in gebed en lofzang, alsook aan medemensen, aan liefde en zorg, dat vloeit voort uit de zending die onze Heer Jezus, uw en ons aller Bruidegom, begonnen is met de eerste leerlingen, aan de oever van het meer, Hij die ons heeft beloofd met ons te zijn, alle dagen. Hij zorgt dat de vangst niet achterwege blijft, dat de oogst er zal zijn. En Hij heeft ervoor gezorgd dat uw leven, dat van uw congregatie, reeds 150 jaar zegenrijk is.

U, Zusters, maakt nu mee dat uw leven als religieuze van toewijding aan God en medemensen niet door jonge vrouwen hier in ons land wordt opgevolgd. Veel taken zijn inmiddels door anderen overgenomen. Voor velen van u is het nu vooral het gebed dat uw leven vult alsook de aandacht hier voor elkaar of voor gasten die komen. Ook dat draagt vrucht, op een wijze die wij niet kennen. De apostelen hadden ook geen vermoeden wat de vangst zou zijn. De Heer doet het, bewerkt het, maar op Zijn wijze, op Zijn tijd.

Uw 150 jarig jubileum valt samen met Heilig Jaar 2025, een jaar van hoop. U, Zusters, gaat met vertrouwen verder de toekomst in, hoe die ook zal zijn. U gaat verder als - indachtig het motto van dit Heilig Jaar – als ‘pelgrims van hoop’.

Een pelgrim is iemand die bidt, die vaart houdt in zijn of haar bede. Dat kan alleen als de Heilige Geest ons leidt, als wij ontvankelijk zijn voor die Geest, zoals Maria en zoals de heilige Franciscus van Assisi, blijmoedig en aanstekelijk als hij was en is.

Dank, Zusters, voor uw gebed, uw toewijding, uw grote inzet in verleden en heden! Uw aanwezigheid is een zegen geweest en is een zegen, indachtig ook de belofte van God aan Abram (Gen. 12, 2), de belofte en tegelijk de oproep om te tot zegen te zijn.

Dat was en dat bent u zeker voor velen in ons Aartsbisdom Utrecht en … wie weet in de nabije toekomst ook voor het bisdom Groningen-Leeuwarden, want iets in mij zegt dat de voormalige pastoor van Denekamp die tot voor kort bisschoppelijk vicaris van Overijssel was, hier heel graag zal blijven komen en menigeen uit het hoge Noorden naar hier in het Oosten mee zal nemen …

Moge u vandaag en de komende jaren vervuld zijn van vreugde, de vreugde die Maria en die Franciscus voor ons belichamen. Moge u vandaag en de komende jaren vervuld zijn van de goedheid en wijdheid van de heilige Nicolaas, uw patroonheilige. Moge u bovenal onze Heer Jezus nabij weten, Uw en onze geliefde hemelse Bruidegom, en te weten en ervaren dat Zijn liefde uw altijd omringt.

Moge u zo verder gaan, als religieuzen, en met elkaar als pelgrims van hoop. Amen.

mgr. Herman Woorts